View my complete profile,αντιγραφω και συνεχιζω

μια λαμπαδα κρατουμε και τρεχουμε .
το προσωπο μας,μια στιγμη,φωτιζεται
μα βιαστικα παραδινουμε τη λαμπαδα στο
γιο μας κι ευτυς σβηνουμε,κατεβαινουμε
στον αδη.

η μανα κοιταει μπροστα,κατα την κορη
η κορη κοιταει κι αυτη μπροστα περα
απο του αντρος της το κορμι,κατα το γιο
να πως πορευεται στη γης ετουτη ο
αορατος.

ολοι.χωρις ελεος,κοιταζουμε καταμπροστα,
σπρωγμενοι απο τεραστιες πισω
μας αλαθευτες σκοτεινες δυναμεις.
σηκωσου απανω απο το προσκαιρο μετεριζι
του κορμιου σου,κοιταξε πισω τους
αιωνες.τι βλεπεις; ζωα γιοματα τριχες
κι αιματα ανεβαινουν απο τη λασπη ανταρεμενα.
ζωα γιοματα τριχες κι αιματα κατεβαινουν απο τα
κορφοβουνια ανταρεμενα.

σμιγουν μουγκριζοντας οι δυο στρατοι
σαν αντρας με γυναικα και γινονται ενας
βωλος αιμα,μυαλο και λασπη.
κοιταξε οι λαοι ανεβαινουν σα χλοη
απο τα χωματα και πεφτουν παλι στα χωματα,
λιπασμα γονερο για τις μελλουμενες
σπορες.κι αυτη η γης παχαινει απο τη σταχτη,
απο τα αιματα κι απο τα μυαλα των ανθρω-
πων.



και λεει πολλα ακομη, ο μεγαλος καζαντζακης ...