ονειρα,κατι σα παρηγορια...;
πανε εφτα μηνες απο τοτε που εφυγε, ετσι ... βιαστικα.δυο τρεις φορες τον εχω ονειρευτει ολο αυτον τον καιρο .πριν λιγες μερες τον ξαναειδα παλι.χαμογελαστος, δε θυμαμαι να μου μιλαει, ειναι εκει και με βλεπει, αλλωστε κι οταν ζουσε ποτε δεν ετυχε να τον δω με κατεβασμενα μουτρα.
δεν τρεχω σε βιβλια και λεξικα να δω τι σημαινει: ονειρο.
ονειρο για μενα ειναι ενα μερος του εγκεφαλου που εκει γινονται πραγματα που δε προκειται να γινουν ποτε στην πραγματικοτητα.
μ αρεσει οταν τον βλεπω στον υπνο μου.ευχομαι να μ επισκεπτεται συχνοτερα.για να ζησουμε,να πουμε πραγματα που θα τα καναμε αν ζουσε.
δεν τρεχω σε βιβλια και λεξικα να δω τι σημαινει: ονειρο.
ονειρο για μενα ειναι ενα μερος του εγκεφαλου που εκει γινονται πραγματα που δε προκειται να γινουν ποτε στην πραγματικοτητα.
μ αρεσει οταν τον βλεπω στον υπνο μου.ευχομαι να μ επισκεπτεται συχνοτερα.για να ζησουμε,να πουμε πραγματα που θα τα καναμε αν ζουσε.
posted by ONOMATODOSIA at 5:36 μ.μ.
18 Comments:
τα όνειρα δεν ειναι παρα οι επιθυμίες που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα
Κοντεύουν είκοσι χρόνια που έφυγε η μητέρα μου. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν έρχεται ούτε στα όνειρά μου.Τα πρώτα τρία-τέσσερα χρόνια ερχόταν, πολύ σπάνια βέβαια, αλλά ερχόταν, πάντα όμως άρρωστη... Έκτοτε σταμάτησε νάρχεται, αλλά εμένα μου λείπει...
Ναι, μπορούν να είναι παρηγοριά- μάλλον επειδή το επιθυμούμε τόσο πολύ.
Το έχουμε ανάγκη, δηλαδή.
ραμον,ωραιος ορισμος.
κιρα,ισως σταματανε μετα απο χρονια...
ντοντος,ναι το εχουμε αναγκη.εστω ας τους βλεπουμε στα ονειρα μας.
Περίεργο. Θυμάμαι και εγώ το μπλογκ σου τότε.
Πάντως σε ένα ποστ διάβασα ότι ο θάνατος είναι ένας τρόπος να προβάλλουμε τον εγωισμό μας.
Δλδ ... τι θέλω να πω;
Ότι σκεφτόμαστε πόσο μας λείπει το άτομο που έφυγε περισσότερο, και λιγότερο τον άλλο που έφυγε και έχασε τη ζωή του.
Θεμιττό. Απόλυτα κατανοητό.
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα όνειρα...
πτωση,ισως ειναι ετσι.
λυπομαστε ομως και για τα δυο...
Starry Night,ναι.χρειαζονται.
Ο Μεγάλος Κρητικός στον Γκρέκο του γράφει,ότι αυτοί που αγαπήσαμε ζούν στην καρδιά μας για όσο αυτή θα χτυπά.
Τους κουβαλούμε πάνω μας μ΄ένα τρόπο βαρύ,αλλά αγόγγυστο.
Στα όνειρα μας επισκέπτονται.Μας κρατούν παρέα,ξαναβρίσκουμε λεπτομέρειες,γεγονότα και συναισθήματα ξεχασμένα απο καιρό,σκορπισμένα σαν σκόνη στους 7 ανέμους απο τις απαιτήσεις της βλακώδους καθημερινότητάς μας και την εκλεκτική αμνησία του Χρόνου.
Το παράπονό μου είναι όταν οι δικοί μου άνθρωποι,κάνουν καιρό να έρθουν στα όνειρά μου-κι ας με πονάνε όσο τίποτα άλλο οι βραδιές αυτών των ονείρων...
Την Καληνύχτα μου.
Να συμπληρώσω τον ορισμό του ramon; Εκτός από επιθυμίες τα όνειρα μπορεί να είναι και φόβοι που δεν έχουμε ξεπεράσει.
Δεν θελω να βλεπω ονειρα γιατι δεν ξερω τι τελος θα εχουν....
Μακάρι να βλέπαμε όνειρα κατά βούληση και κατά παραγγελία.
Απλό κείμενο, απέριττο, απαλλαγμένο από λόγια πολλά και βαριά - όπως πρέπει να είναι κι οι αναμνήσεις μας από τα πρόσωπα, που χάσαμε...
Άσε τα όνειρα να έρχονται όποτε και όπως θέλουν. Αυτή είναι η μαγεία τους. Και το μεγαλύτερο λάθος, νομίζω, είναι η προσπάθεια ερμηνείας τους.
ΥΓ. Αν σε προβληματίζει ο θάνατος, θα βρεις την καλύτερη, ίσως, παρηγοριά στον Επίκουρο. Από τότε που έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Χαράλαμπου θεοδωρίδη: Ο Επίκουρος από τις εκδόσεις "Εστία" αν θυμάμαι καλά άρχισα να βλέπω το θάνατο με τελείως διαφορετικό μάτι. Πάντως έπεψα να τον φοβάμαι κι αρχίσα να τον κοιτώ στα μάτια.
7,πονανε οταν εμφανιζονται στον υπνο μας τ αγαπημενα προσωπα μας,αλλα οπως λες,παραπονιομαστε οταν δεν ερχονται η κανουν καιρο να ερθουν.
για το μεγαλο κρητικο,τι να πω.μορφη.φανταζεσαι να μας επισκεφτει καμια φορα;
σπιτογατος,ναι.πολλα πραγματα ειναι.
πρεζα,δε τελειωνουν ομως συνηθως...τουλαχιστον τα δικα μου.
νικολας,γινεται.λιγες ωρες πριν πεσεις για υπνο και ασχοληθεις μ ενα συγκεκριμενο θεμα υπαρχουν πιθανοτητες να τ ονειρευτεις.δε πιανει παντα.
αστεροιτ,οι αναμνησεις μας.ναι.καλο και καο που τις κραταμε;
λαμιοτις,δε προσπαθω να τα ερμηνευσω.βασικα να πω οτι δεν τον φοβαμαι ειναι ψεμα.αλλα περισσοτερο φοβαμαι για το θανατο των αλλων.γνωστων μου φιλων συγγενων κλπ...
Τα όνειρα είναι ένα υπέροχο καταφύγιο...Μερικές φορές εύχομαι να μην ξυπνούσα ποτέ.
Tην καλημέρα μου.
Περίεργο. Η μάνα μου που έζησε μισό αίωνα έρωτα με τον πατέρα μου, μου είπε περίπου τα ίδια.
Κάθε φορά που τον βλέπει στο όνειρο της λάμπει. Νομίζω ότι το ίδιο απόγευμα πηγαίνει στο κομμωτήριο.
Αυτό που περίεγραψες είναι πάνω από λέξεις.
ναι δαιμονια.δινουν ασφαλεια καμια φορα.
αντωναρε,ναι.ηρεμοι,με μια λαμψη,λιγομιλητοι,αταραχοι...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home