παιανιζομαι παυλα ελληνιζομαι
και διαρκως βαλκανιζομαι,
τριτοκοσμιζομαι.
η αληθεια ειναι πως ζοριζομαι.σαδομαζοχιζομαι ...
ωιμε,ενσωματιζομαι,
δορυφοριζομαι, *ναι βαλαμε *πιατο* στο μπαλκονι *ζομαι* ...
μη και δεν ... γερμανικοπληροφοριζομαι.
φαγουριζομαι,δε ξερω αν στα τριαντα εννια μου,
θα πρεπει να σταματησω να μαλακιζομαι.
*παιδια,σορη!αλλο μηνυμα ηθελα να βγει απ το ποστ ... ,
αλλη μαλακια, μου βγηκε παλι*
μακια μακια,απο παιανια παυλα *γ*καντζα.
γενικα μεσογειογιζομαι.
ισως μπορει και ν αφανιζομαι.
τριτοκοσμιζομαι.
η αληθεια ειναι πως ζοριζομαι.σαδομαζοχιζομαι ...
ωιμε,ενσωματιζομαι,
δορυφοριζομαι, *ναι βαλαμε *πιατο* στο μπαλκονι *ζομαι* ...
μη και δεν ... γερμανικοπληροφοριζομαι.
φαγουριζομαι,δε ξερω αν στα τριαντα εννια μου,
θα πρεπει να σταματησω να μαλακιζομαι.
*παιδια,σορη!αλλο μηνυμα ηθελα να βγει απ το ποστ ... ,
αλλη μαλακια, μου βγηκε παλι*
μακια μακια,απο παιανια παυλα *γ*καντζα.
γενικα μεσογειογιζομαι.
ισως μπορει και ν αφανιζομαι.
posted by ONOMATODOSIA at 12:15 π.μ.
9 Comments:
hallo... ich wollte dir schreiben, dass alles gut wird und du dich schon bald an die neue (alte) Heimat gewöhnen wirst *blabla* - aber wenn du die ganze Zeit alles mit Deutschland vergleichst, wird das nie was. Das wichtigste ist doch, bei der Familie zu sein.
Oi... ich kann nicht schlafen und gebe kluge Ratschläge obwohl ich keine Ahnung habe wovon ich rede.
Gute Nacht...
Θα μου επιτρέψεις να σου πω φίλε μου, ότι μου φαίνεσαι λίγο παραπάνω μπερδεμένος απ’ όσο χρειάζεται για να διατηρήσεις την ελευθερία σου. Το λέω αυτό εξαιτίας της φράσης:
«α, και να πω ποσο φασιστας ειμαι. ναι φασιστας. γιατι με ποιο δικαιωμα αποφασισα να ζησω στον τοπο μου μη χεσω και να χασουν τα παιδια μου φιλους, γνωστους, συγγενεις...»
από το πρωτο ποστ απο δω
Ελπίζω να αναγνωρίζεις ότι εδώ πολύ απλά υπερβάλεις. Αν η απόφασή σου για μετακίνηση μαζί με τα παιδιά σε κάνει φασίστα, τότε πόσο πιο φασίστα σε κάνει η ίδια η πραγματικότητα της ύπαρξης των παιδιών αυτών. Βλέπεις ότι δεν βγάζει πρόταση ζωής αυτή η στάση. Εμένα μου θυμίζει την αναπηρία που κρύβει η γερμανική νοοτροπία αυτή η αδυναμία της αποδοχής του απλού γεγονότος ότι η ζωή διέπεται και από σχέσεις εξουσίας. Πρόκειται για κάτι που στη γερμανική νοοτροπία κρατιέται κρυφό και υπόγειο, ενώ φυσικά υπάρχει και καθορίζει τα πράγματα όπως γίνεται παντού. Αυτό έχει τις περισσότερες φορές σαν συνέπεια να αποπροσανατολίζει τις διαθέσεις και να δίνει έναν ιδιαίτερο γερμανικό χαρακτήρα στην τέχνη της απώθησης. Στα γερμανικά λέγεται η απώθηση λέγεται «verdrängen» Επειδή παράλληλα στην γερμανική νοοτροπία έχουμε συνηθίσει σε μια αξιοσέβαστη ευθύτητα και ειλικρίνεια που προέρχεται όμως από ένα γενικό ρασιοναλιστικό πνεύμα οργάνωσης και προγραμματισμού και από την παραδοσιακή καλλιέργεια της αίσθησης ευθύνης, δεν σημαίνει αυτό ότι και οι άνθρωποι στην Γερμανία έχουν απαλλάξει την νοοτροπία τους από την αδυναμία να δουν την πραγματικότητα και να τη χειριστούν με ζωντάνια και δημιουργικότητα. Ναι όλ’ αυτά τα λέω επειδή διάβασα την παραπάνω φράση που μου μυρίζει «Γερμανία».
Αυτό όμως που έχει τώρα περισσότερο σημασία ειδικά στη δικιά σου κατάσταση, είναι η αντιμετώπιση της κατάστασης στην Ελλάδα. Αν κατέβηκες στην Ελλάδα σαν καταναλωτής θα αποτύχεις. (Τρόπος του λέγειν είναι το «θα αποτύχεις». Εννοώ ότι θα καταλήξεις να κάνεις αυτό που κάνούν και οι υπόλοιποι εκεί.) Αν καταφέρεις να μπεις σ΄ ένα μηχανισμό που θα σου επιτρέπει να καταναλώνεις (γιατί κι αυτό στην Ελλάδα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα) μάλλον θα κουραστείς και θα αδειάσεις. Αν όμως αποφάσισες να γίνεις παραγωγός εκεί κάτω, θα έχεις να αντιμετωπίσεις όλα όσα ξέρουμε και είναι βαρετό να τα επαναλαμβάνουμε όπως συνηθίσαμε να τα περιγράφουμε. Περισσότερο αξία θα είχε ν’ αρχίσουμε να βλέπουμε αυτά τα γνωστά προβλήματα της Ελλάδας μέσα από μια καινούρια περιγραφή η οποία ίσως να μας φανεί αναπάντεχη και να μας ξαφνιάσει. Ο Στέλιος Ράμφος για παράδειγμα λέει ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι ένα κατεξοχήν πνευματικό πρόβλημα (όχι οικονομικό, ή κοινωνικό, ή πρόβλημα οργάνωσης και τα λοιπά τετριμμένα). Έχει να κάνει με την υποταγή της σκέψης στο σχήμα και όχι στην εκ νέου αναζήτηση της αλήθειας. Το πρόβλημά στην Ελλάδα δεν είναι ότι οι άνθρωποι είναι κακοί και παλιάνθρωποι αλλά ότι συλλογικά το πνευματικό μας υπόβαθρο έχει υποταχθεί στις μορφές αντί να ερμηνεύει κάθε φορά από την αρχή τα πράγματα και να παράγει καινούριες λύσεις. Η προσήλωση για παράδειγμα στους δεσμούς του αίματος και στην οικογένεια είναι κάτι τέτοιο. «Θα πάρω για γραμματέα την ανιψιά μου και όχι αυτόν ο οποίος είναι κατάλληλος...». Τα σχήματα και οι μορφές μας απαλλάσσουν από την αίσθηση της ευθύνης. Η κουβέντα είναι μεγάλη αλλά έχει ενδιαφέρον. Προτείνω να κοιτάξεις τί λέει αυτός ο κύριος. Κάποιες φορές μπορεί να αποκομίσεις την εντύπωση ότι πρόκειται περί χριστιανικής ορθόδοξης στάσης αλλά εκεί ακριβώς προτείνω να αποδείξεις ανοιχτό πνεύμα και να τον αφήσεις να πρεσβεύει ακόμα και στάσεις που οδηγούν σε τέτοιου είδους θρησκευτικές αναγωγές. Είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην σε κάνει να ασφυκτιάς μέσα σε παραθέσεις θρησκευτικών αδιέξόδων. Ένα πρώτο ανάγνωσμα μπορεί να έχει κανείς κοιτώντας μερικές παραγράφους που αντέγραψα στο δικό μου blog [voice-icons]
από το κομμάτι «Απογραφή» του Στέλιου Ράμφου
από το βιβλιαράκι «Σαν διφορούμενο άγγιγμα»
Εκδόσεις Αρμός, 2005
ISBN 960-527-325-X
:
του Στέλιου Ράμφου
Και μια ερώτηση: γιατί στα κείμενά σου δεν χρησιμοποιείς κεφαλαία και τόνους. Είναι από στυλ, άποψη περί της γλώσσας δηλαδή, τεχνική άγνοια (η οξεία είναι στο [Ö] και πατιέται πριν το φωνήεν, φαντάζομαι θα έχεις γερμανικό πληκτρολόγιο) ή είναι απλώς τεμπελιά;
αρτεντ,αλλες βιρτ γκουτ!
ιμμερ...
καλη βδομαδα σου ευχομαι.
βο ι ς ικονς,τεχνικη αγνοια.μ ενα δαχτυλο πληκτρολογω.
ναι,γερμανικα πληκτρα.
εχεις δικιο.ισως δεν εχω απαντησει ακομη στο ερωτημα,γιατι ηρθα στην ελλαδα.
καλη βδομαδα να χεις.
Ψυχραιμίαααα :)
Μα αυτό το ερώτημα μπορώ να στο απαντήσω κι εγώ φίλε μου: γιατί στην Ελλάδα είναι ωραία! (από πολλές απόψεις)
Σου εύχομαι επιτυχία στη προσπάθεια να παράγεις κάτι δημιουργικό στον καινούριο τόπο που βρέθηκες για να απολαμβάνεις τα καλά του τόπου με αυτοπεποίθηση που θα βασίζεται στην δύναμη που αλλάζει τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά. Εκτός από το ότι «όλα είναι ένα» ισχύει ότι και το ένα και όλα μαζί αλλάζουν συνεχώς. Μοντέρνος είναι ο άνθρωπος που αλλάζει και προσαρμόζεται για να πετύχει το σκοπό του. Όπως ο Οδυσσέας που αλλάζει ακόμη και το όνομά του αν χρειαστεί προκειμένου να επιβιώσει χωρίς να ξεχνά τον στόχο του.
Αν ο δικός σου ο στόχος είναι ένα γενικό «να περνάω εγώ και η οικογένειά μου καλά» δεν φτάνει αυτό. Γρήγορα θα αναγκαστείς να το αναλύσεις λιγότερο η περισσότερο καλά και ‘κει θα βγουν στην επιφάνεια πράγματα που μπορούν να φανούν πολύ χρήσιμα για μια πιθανή συνειδητή προσπάθεια για συγκεκριμένους στόχους και συγκεκριμένες στάσεις. Αλλιώς θα γίνουν όλα από μόνα τους και φυσικά θα χαθεί κάθε έλεγχος. Δεν είναι και δύσκολο να συμβεί αυτό. Και ο έλεγχος αυτός πίστεψέ με, δεν είναι φασισμός, είναι το απλό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, δηλαδή η ικανότητα και η δυνατότητα να δίνουμε ερμηνείες στα πράγματα κι αυτές να είναι δικές μας κι όχι μια τυφλή ασφυκτική παράδοση και η υποταγή στα σχήματα.
Όλα καλά!
voice-icons,ολα καλα.
να εισαι καλα.
κονφου,παντα.σχεδον δηλαδη.χαχα!καλη βδομαδα.
Πολύ σωστός.
Εγώ ψάχνω λόγους να με κρατήσουν εδώ. Δυσκολεύομαι λίγο...
Ξέχασες το μαλακίζομαι
Γερμανομαλάκα
θα πρεπει να σταματησω να μαλακιζομαι.
esu de blepeis kala.
ellhnoblaka.
ante gamidia twra.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home