η "εδρα" παιζει ρολο

εδω που ειμαι τα ποστακια βγαινουν αβιαστα.τα κερακια να καινε στο γραφειακι ,σκοτουρες υπο το μηδεν , παρεα με παγωμενες μπυριτσες .(μ αρεσει να το γραφω με υψιλο,ποτηρι της μπυρας μ αρεσει να ειναι βαθυ,μακρυ και να μοιαζει με βαρελακι.οπως το υ).

ο καπνος απ το τσιγαρο ν ανεβαινει ψηλα και να τρεχω συνεχεια ν ανοιγω τα παραθυρα μη μεινει η τσιγαριλα μεσα και "φωναζει" η κυρα.(καθολου υποτιμητικο δεν ειναι το "κυρα".το εννοω.ειναι ΚΥΡΑ .με οτι σημαινει αυτο.αγαπαω να τη λεω ετσι.η ΚΥΡΑ του σπιτιου).

δε ξερω τα ποστακια που θα γραφω απο ελλαδα αν εχουν την "ανεση" αυτη.την σιγουρια.την ασφαλεια,την ανεμελεια,

την φαση :"εδω ειναι η εδρα μου. μακρια 2000 χιλιομετρα, αλλα νιω8ω και ειμαι καλα".

φοβο,αγωνια και ανασφαλεια μυριζει το ποστακι αυτο...! προσδοκια;

δε γαμιεται.στο κατω κατω,επιλογη μας ειναι, αν μου τη δωσει τα μαζευουμε και βγαινουμε παλι εξω.

"'Οσο είσαι στην διαδικασία επιλογής τα πάντα είναι πολυχρωματικά. Αλλά δεν χρειάζεται να έχεις 1,7 εκατομύρια χρώματα (overanalyzing) και τα 7 της ίριδας αρκούν! Μόλις όμως πάρεις την απόφαση τα πάντα γίνονται άσπρο-μαύρο. Άσπρο η απόφασή σου, μαύρο όλα τ' άλλα

το παραπανω το ειδα και νομιζω το εχω ξαναβαλει ,στις KV.δε βαζω λινκ,πρεπει να βγω απ τον εξπλορερ, να παω στο μοτζιλα και βαριεμαι.ψαξε αν δε βαριεσαι την εχω λινκ.με εκφραζει παρα παρα πολυ, το "γνωμικο" αυτο.