σκυλισια ζωη
σκυλια δεμενα μονιμως στην αυλη,
με σχοινι ή αλυσιδα,
σκυλια που τα βγαζουν βολτα με λουρι,
κανοντας παντα αυτο το αφεντικο που θα τους πει,
κι αδεσποτα σκυλια
που δε ξερουν τι θα ζησουν την επομενη στιγμη.
ονειρα που δεν θα πραγματοποιηθουν,
στιγμες ρηχες,επιφανειακες
που αλλοι τις οριζουν,
περιπλανωμενοι στο παρελθον νοσταλγικα χαμογελαμε,
το μελλον τι θα φερει,ασκοπα συζηταμε,
ζουμε κι ευκολα ξεχναμε το παρον.
με σχοινι ή αλυσιδα,
σκυλια που τα βγαζουν βολτα με λουρι,
κανοντας παντα αυτο το αφεντικο που θα τους πει,
κι αδεσποτα σκυλια
που δε ξερουν τι θα ζησουν την επομενη στιγμη.
ονειρα που δεν θα πραγματοποιηθουν,
στιγμες ρηχες,επιφανειακες
που αλλοι τις οριζουν,
περιπλανωμενοι στο παρελθον νοσταλγικα χαμογελαμε,
το μελλον τι θα φερει,ασκοπα συζηταμε,
ζουμε κι ευκολα ξεχναμε το παρον.
5 Comments:
Μόλις συνειδητοποίησα πως ανήκω στ` αδέσποτα, που τραβάνε μέ ένα λουρί το σκύλο τους.
Πρωτόγονα ρεαλιστικό ποίημα.
ναντια,εχεις σκυλο; ωραια.
εχεια μπλοκ,να ριξω μια ματια...;
καλη κυριακη
Δεν έχω blog. Δε θεωρώ ότι έχω να πω κάτι σημαντικό σ` αυτό.
Απλά βολτάρω στα δικά σας. Σε λίγα δηλαδή, τα ενδιαφέροντα.
Από παιδί ζω με σκυλί. Τότε που με τράβαγαν κι εμένα με λουρί.
Αργότερα έκοψα το δικό μου λουρί
και το φόρεσα σ` άλλο σκύλο...
Καλή Κυριακή και σε σένα.
ναντια,θα ειχες αν ειχες ενα πολυ ενδιαφερον μπλοκ...
Με τιμάς.
Σ` ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home