Παρωχημένα ;
posted by ONOMATODOSIA at 12:52 μ.μ.
Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007
Πληροφορίες
- Όνομα: ONOMATODOSIA
Τρεχουμε.Ξερουμε πως τρεχουμε να πεθανουμε,μα δεν μπορουμε να σταματησουμε.Τρεχουμε. ΑΣΚΗΤΙΚΗ
Previous Posts
- δεν ειμαι καθολου ανοιχτοματης
- ποσες *ζωνες* εχει η μπλοκοσφαιρα ;
- sex
- προκαταβολικο ποστ
- πολλα και τιποτε
- πότε θα φλεβαρισει,δυο ροδες να κινησει ή
- νοημοσυνη
- χομ καμ φωτο
- και οι τοιχοι εχουν αφτια!
- τι να πεις!
17 Comments:
για τις νεες γενιες:
τα στηριζεις μεταξυ αντιχειρα,δειχτη και μεσαιου.ακουμπας την μυτη τους ελαφρα επανω στο χαρτι.αν ο θορυβος που κανουν σε εκνευριζει παρατατα.
ζητω τα πληκτρα...!
εγω ακομη αγαπαω τα μολυβια και μαλιστα απο το HB εως το 7B..οσο πιο μαλακο τοσο πιο καλο..καλησπερεςςς!!
ΛΑΤΡΕΥΩ τον ήχο που κάνουν πάνω στο χαρτί...
ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ να γράφω με δαύτα...
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ η μυρωδιά του μολυβιού...
...αλλά,ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΑΦΑΝΤΑΣΤΑ τον ήχο των πλήκτρων και την αφή τους!
"Παντός καιρού"..;))
με το φεγγαρι αγκαλια,εβελιν,
κι εμενα μ αρεσουν.ειδικα η μυρωδια των μολυβιων.
Σύμπτωση.....
Μόλις έγραφα ένα κείμενο για το χαρτί και το μολύβι.....
Oι πένες πάντα με ανατρίχιαζαν, δεν ξέρω γιατί, αλλά περισσότερο ως φονικό όπλο μού φέρνουν παρά ως γραφική ύλη.
Τα μολύβια μμ..έτσι και έτσι, ούτε κρύο, ούτε ζέστη (έκανα και ρίμα :D )
Tα στυλό όμως μού αρέσουν. Και όσο πιο χοντρή μύτη έχουν μπροστά τόσο πιο σταθερά γράμματα κάνω :D
..η πένα πάνω στο χαρτί.. εκπληκτική αίσθηση..
Το γράψιμο και γενικά ο σχηματισμός ακανόνιστων σχημάτων πάνω σε χαρτί με οποιοδήποτε μέσο με μάγευε και με μαγεύει..
και δεν σκοπεύω να σταματήσω να γράφω, σχεδιάζω ..
Φιλιά και καλημέρα!
Καθόλου!
Τρελαίνομαι για στυλό που γράφουν όμορφα (δεν κουράζουν) και μολύβια που ζωγραφίζουν...
Πάντα χαίρομαι όταν μου δωρίζουν στυλό!
natalia,α ωραια.περιμενουμε ποστ.
regina,και τα πληκτρα...στα δαχτυλα τα παιζεις!
weirdo,ναι.μ ενοχλει ομως λιγο το χρουτς χρουτς.
seaina,χαιρομαι.καλες συνεχειες...
debby,οκ.ποτε γιορταζεις;
Κάνω ανορθόγραφα ορνιθοσκαλίσματα..
Ζητω το κιμπορντ
Δεν είναι παρωχημένα. Ειδικά οι πένες όχι. Χρησιμοποιώ πένες για πάνω από δέκα χρονια και ποτέ δεν βρήκα καλύτερο μέσο γραφής -εκτός ίσως από το πληκτρολόγιο.
Zήτω!
Τί μου θύμισες: εγώ πάντοτε λάτρευα τα μολύβια, stylots με πολύ λεπτή μύτη (το τελείως αντίθετο από τη regina δλδ), στις δε πένες είχα ολόκληρη συλλογή! Κάποια στιγμή λοιπόν, έξυσα τέλεια το μολυβάκι μου & καθώς πήγα να γράψω, είχα τη φαεινή ιδέα να το δοκιμάσω στην παλάμη μου. Η διπλανή μου στο θρανίο με έσπρωξε κατά λάθος... Ακόμα έχω τη μύτη του μολυβιού μέσα στο πετσί μου. Φυσικά τα απαλά πλήκτρα του Lap είναι απίστευτη ευκολία. Αλλά ακόμη, όταν θέλω να γράψω σε κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο, δεν το συζητώ πως πιάνω πένα & χαρτί! Άλλη αίσθηση! Αργείς αλλά το απολαμβάνεις...
μαραμενα,ζητω...
δειμος,ναι.ομορφες.
ηλαχτιδα,*ωραια* ιστορια...
Και οι πένες και τα μολύβια απαραίτητα...
Μπορεί να περνάνε πολλές μέρες μέχρι να πιάσω ένα από αυτά στο χέρι μου, να έχω συνηθίσει το πληκτρολόγιο, να μη θυμάμαι πως να το κρατήσω, αλλά είναι άλλη η αίσθηση του χειρόγραφου...
ναι σπιτογατε.αλλη αισθηση.αληθινη.
Καλό είναι το πληκτρολόγιο, δε λέω, αλλά εγώ συνεχίζω να είμαι εξαρτημένη από όλα αυτά τα εξαρτήματα γραφής που φωταγράφισες και εξακολουθώ να έχω το σύνδρομο του του (κάποτε) στερημένου μαθητή, έτσι, σαν παιδάκι στα βιβλιοπωλεία, γεμίζω κάθε φορά με καινούρια μολύβια, στυλό, φωσφορίζοντες μαρκαδόρους κι ό,τι βάλει ο νους σου...Και μετά από λίγο καιρό, πάλι το ίδιο!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home